سینماژورنال: “نغمه سرای کودکان” عنوان مستندی است ساخته هومن ظریف که چند هفته قبل بنا بود از شبکه مستند روی آنتن برود که به دلایلی این امر میسر نشد.
به گزارش سینماژورنال از جمله بازیگران این مستند علی شیرازی نویسنده خوش مشرب و منتقد سینما است.
این منتقد سینما که به تازگی مجوز نشر دومین کتابش «سکانس آخر» را دریافت کرده در بخش‌های کوتاه داستانی فیلم دوست و همکار قدیمی‌اش هومن ظریف نقش داود خواننده بی‌سوادی و جاهل مسلکی را بازی کرده که طبق خواسته فرخی یزدی، اشعار این شاعر را که مجوز انتشار ندارند برای مردم می‌خواند تا حرف‌های فرخی به گوش اهلش برسد.
در این راه عباس یمینی شریف که فرخی قبل از زندانی شدن در باغ خانوادگی آن‌ها سکونت داشته، این اشعار را از روی نوشته‌هایی برای داود می‌خواند تا او مصرع به مصرع، آن‌ها را به آواز بلند بیان کند.
شیرازی در این نقش با گریم عجیبش (سبیل‌هایی بلند) و کلاه مخملی به سیاق جاهل‌های فیلم‌های قبل از انقلاب ظاهر شده و حضور و صدایش در نخستین نمایش رسمی “نغمه سرای کودکان” در خانه هنرمندان که در تیرماه امسال رخ داد، استقبال علاقه‌مندان را برانگیخت.
آغاز بازیگری و موسیقی از کودکی
شیرازی زاده سال ۱۳۵۰ شهرری آوازخوان، روزنامه‌نگار، منتقد سینما و پژوهشگر موسیقی، از ابتدای دهه شصت با حضور در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به آموختن فیلمسازی مشغول شد. از میانه همین دهه به آواز دستگاهی علاقه‌مند شد.
در ادامه ضمن تجربه‌هایی جسته و گریخته در زمینه شناخت هرچه بیشتر سینما، به هنر آواز هم نگاهی جدی‌تر پیدا کرد. از ابتدای دهه هفتاد با حضور در کلاس‌های شاپور رحیمی و سپس رضا رضایی‌پایور دانسته‌های آوازی‌اش را شکلی هنری و علمی بخشید.
استاد اصلی‌اش اما محسن کرامتی است که شیرازی هنوز هم رابطه شاگردی خود را با این مدرس و خواننده باسابقه حفظ کرده است. او همچنین حضورهایی گاه و بیگاه برای تکمیل معلومات هنری‌اش نزد موسیقی‌دانانی چون فرامرز ملکی، زنده‌یاد حمید پناهی، هنگامه اخوان، کریم صالح عظیمی، صدیف، احمدوند، محمدشهرام اعتمادی، محمد افتخاری‌فرد و کمال‌الدین عباسی داشته است. شیرازی از دهه هفتاد رسماً به جرگه روزنامه‌نگاران پرداخت و در دو رشته موسیقی و سینما نقدهای فراوانی نوشت که این کار را هنوز هم ادامه می‌دهد.
سال گذشته نخستین کتاب او “دهه شصتی‌ها؛ نوستالژی تلویزیونِ دهه شصت” منتشر شد و پاییز امسال هم کتاب دیگرش «سکانس آخر» (سوگ‌نوشت هنرمندان خاموش) را روانه بازار نشر خواهد کرد. او همچنین مدتی است طراحی برنامه “شب آواز ایرانی” را برعهده دارد. این نشست ماهانه که شیرازی خود مبدع آن است، شنبه‌های آخر هر ماه در حوزه هنری برگزار می‌شود و به معرفی چهره‌های ناشناخته آواز ایرانی و همچنین تجلیل از پیش‌کسوتان و اساتید اختصاص دارد.
بازیگری برایم هیچ‌گاه جدی نبوده و جدی هم نخواهد بود
علی شیرازی درباره ایفای نقش در “نغمه سرای کودکان” به سینماژورنال می‌گوید: بازیگری برایم هیچ‌گاه جدی نبوده و جدی هم نخواهد بود اما تاکنون در چند فیلم کوتاه که دوستان جوان‌ترم ساخته‌اند – بیشتر با هدف همراهی و کمک به آن‌ها – نقش‌هایی را بازی کرده‌ام. بگذریم که در سن ۱۳ سالگی نیز چون قدم بلند بود، نقش یک سرباز را با پوشیدن اورکت و در دست گرفتن یک قبضه اسلحه ژ۳ بازی کردم که سریالش با نام “شاهدان” به کارگردانی نورالله حسین‌خانی در زمستان ۱۳۶۳ از تلویزیون پخش شد.
او درباره دیگر انگیزه‌هایش از چنین حضورهای گاه و بیگاهی می‌گوید: به غیر از مستند داستانی که هومن ظریف در فیلمش به جنبه‌های کار آوازخوانی من نیز نیاز داشت، بیشتر این تجربه‌های گذرا را با این هدف انجام داده‌ام تا دستگیرم شود این بازیگرانی که ما در طی این همه سال، کار آن‌ها را روی پرده سینما و صفحه تلویزیون مورد نقد قرار می‌دهیم چه حس و حال و احتمالاً استرس‌هایی جلوی دوربین دارند که خب، تا حدی در این چند تجربه محدود به پاسخ این پرسش رسیده‌ام…
لینک این مطلب در سینما ژورنال:
همچنین لینک خبر در سایت موسیقی ایرانیان:
http://musiceiranian.ir/91658-montaghed.html