«آیین آواز» احیای یک عادت دلپسند قدیمی

به قلم علی شیرازی (خواننده و آوازپژوه) 

 

روزگاری که هنوز چندان نه دنیای دیجیتال اینچنین همه گیر شده بود و نه آدمی اینقدر اسیر فناوری شده بود که دیگر وقت سر خاراندن نداشته باشد (و شب و روزش به پرسه زدن در دنیای مجازی بگذرد) زندگی سرشار از عادتهای دلپسند همه روزه بود.

نشانه رسیدن دو نفر به همدیگر سلامی بود که به قول سهراب کوچه­ای را فتح می­کرد و هم کلامی با چشم توی چشم شدن آمیخته بود. در آن روزگار که هنوز نه فست فود غذای اصلی جوانها و نوجوانان شده بود و نه این آهنگهای قمر در عقرب موسیقی شنیداری شان را تشکیل می­داد صداهای صددرصد انسانی «آواز» همیشه دل از شنوندگان می­برد. سهل است حتی کوچه یا معبری نبود که از آن عبور کنی و صدای آواز دل انگیزی را نشنوی. بنا، دوره گرد، باغبان... و چوپانی که یک دم نایش از وجود او جدا نمی­شد همه میخواندند و در نای خوش صدای عاشقی برمی­دمیدند...

حالا انگار همه اینها به قصه که نه... بلکه به «افسانه» بدل شده و کمتر نوجوان یا جوانی است که این چیزها را واقعی بپندارد، سهل است حتی تا آخر این قصه را تاب بیاورد. زندگی (یا هرآنچه که هنوز نامش زندگی است و فرسنگها با طینت واقعی زندگانی – آنچنان که بود – فاصله دارد) با شتابی چندان که خودش را هم در حال جا گذاشتن است در گذار است  و آدمهایی که تا گذشته­ای نه چندان دور دوست داشتنهایشان را با آواز به هم می­رساندند امروز با فشردن تکمه­ای سرد و بی روح دو کلمه را برای هم «سند» می­کنند و زندگی چقدر خالی از معنا و نگاه و لبخند و آیینه شده است...

«آیین آواز» به قصد یادآوری دلپسندهای فراموش شده و یادگارهای دلپذیر که با تکرار در هنر و فرهنگ این ملک ریشه دوانده بودند راه اندازی شده است. در این نشست تخصصی آموزشی ماهانه، هر ماه استادی که میهمان اصلی برنامه است مبحثی را در کنار کارشناس مجری برنامه در پیش می­گیرند و به سامان می­رسانند. در ادامه، استاد و شاگردان برترش یک به یک بر صحنه حاضر می­شوند و آواز می­خوانند... که آواز خواندن نیازمند تمرینهای مستمر هر روزه است و این انگیزه بدین ترتیب در بسیاری که عادت آوازخوانی را به دلمشغولی دست چندمشان بدل کرده­اند دوباره جان می­گیرد.... که آواز عادتی دلپذیر است که با تکرار دلپذیر سرپا خواهد ماند.

در بخش جنبی هر نشست نیز خوبانی از قوم آواز معرفی می­شوند و آنها نیز به نوبه خود می­خوانند. چرا که قدیمیهایی هستند که صداشان به پستو رانده شده و باید دوباره دیده شوند و بر صحنه سلام کنند. آن وقت «فتح یک صحنه به دست دو سلام» رخ خواهد داد و این صحنه و آن صدا، دلهایی را شاد و امیدوار خواهند ساخت. اینگونه قطار آواز این ملک دوباره به راه خواهد افتادر اگر به تدریج «آیین آواز» در هر کوی و برزن و شهر و روستای این دیار پاسبانی و برپا داشته شود: «پاسبان حرم دلشده ام شب همه شب»...

فرهنگسرای ارسباران میزبان شیفتگان آواز است و این ماه (ششم مهر) که نشست آیین آواز از ساعت 17 آغاز می­شود علی رستمیان و علی شیرازی به موضوع طراحی آواز در موسیقی آوازی می­پردازند. عاشقان دیگری نیز در جایگاه آوازخوان به میهمانان سلام خواهند گفت. ورود همه شیفتگان هنر در این ملک به برنامه آزاد است.

منتشرشده در روزنامه فرهیختگان (امروز)